Alto Adige
Sunday, July 17, 2011 at 07:53AM Toen ik vanochtend op m’n fiets stapte knapte er iets. Letterlijk. De knoop van m'n broek kreeg ik al niet meer dicht, dus alle spanning stond nu op m’n rits. Logisch dus, dat deze rits vandaag de zin van het leven niet meer kon inzien en besloot er een eind aan te breien. Ik was er zelf eigenlijk ook niet heel verbaasd over, na deze week. Alle waarschuwingen waren terecht, een studiereis hier staat ongeveer gelijk aan de laatste zes dagen van het leven van een ganzenlever-gans. Alleen de stok in de keel ontbreekt, want we doen het blijkbaar vrijwillig.
De studiereis vond plaats in de regio Alto Adige, ook wel Zuid-Tirol genoemd. Het is officieel in Italië, maar er wordt meer Duits dan Italiaans gesproken. De regio is autonoom, wat volgens mij wat belastingvoordelen met zich meebrengt, want de steden, dorpen, huizen, natuur, alles is bijzonder goed onderhouden en ziet er fantastisch uit. The Sound of Music meets Monaco.
Onze dagen zagen er als volgt uit; vroeg opstaan, de bus in rollen en verder slapen, wakker worden op een bizar mooie heuveltop waar een lief boertje in lederhosen ons opwacht om ons te vertellen over zijn zelfgemaakte kaas, gevolgd door een proeverij, dan weer de bus in, slapen, wakker worden voor een driegangenlunch met wijn, de bus in, slapen, wakker worden op een speck-boerderij, lief boertje doet z’n verhaal gevolgd door een proeverij, de bus in, slapen, wakker worden voor een driegangendiner met wijn, natafelen, nog wat biertjes drinken en weer naar bed.
Supersize me. Vlees, kaas, bier, wijn en brood. Geen groente, geen vezels. En we willen de boer niet beledigen, gewoon door blijven eten want alles is heerlijk...Om Russel Brand te quoten, 'its like being beaten over the head with a fucking rainbow'.
Dag 1. ‘This is fun! I love this cheese!’
Dag 2. ‘Do you want my knödel?’
Dag 3. ‘Please tell me there’s no dessert’
Dag 4. ‘I will never eat again’
Dag 5. ‘I’m losing the will to live’
Dag 6. ‘I want to go home and die’
De producenten die we bezocht hebben zijn o.a. Forst bier, Loaker wijn, onderzoekscentrum Laimburg, bakkerij Schuster, Pur Sud Tirol, Brillenschaf lamsvlees en Johannserhof Speck. Alle producenten hebben ons heel enthousiast ontvangen en vertelden ons zoveel mogelijk over de geschiedenis, het productieproces en de marketing van hun producten. In sommige gevallen erg leerzaam, maar soms ook gewoon alleen maar lekker.
Het is interessant om te zien dat de 'Slow Food ideologie' in de praktijk bijna nooit echt werkt, om dezelfde reden dat Slow Food een non-profit organisatie is en de boeren/producenten winst moeten maken om te blijven bestaan. Hiervoor worden niet alleen de producten maar ook de verhalen eromheen vaak gemanipuleerd, al is het maar een heel klein beetje. Want we willen allemaal horen dat iets 'authentiek' is, 'gemaakt door een klein oud vrouwtje', van een 'bijna uitgestorven koeienras', gemaakt 'in harmonie met de natuur', etc. Zoals m'n klasgenootje Kathryn zegt "Marketing is storytelling with an agenda". De verhalen die we deze week aangehoord hebben kwamen vaak in de buurt van de waarheid, echte oude vrouwtjes, een schapenras dat echt bijna uitgestorven is, maar de paradoxen zijn bijna nergens afwezig. Bijvoorbeeld het 'foodmiles' dilemma, om winst te maken moeten veel mensen het kopen, wat betekent dat óf het product, óf de consument moet reizen. In dit geval een klas vol luie dikke studenten, die met een grote dieselbus van boerderij naar boerderij worden vervoerd..
M'n klas is trouwens echt gezellig, veel humor en een goede sfeer. Dat maakt het een stuk makkelijker, want je zit 24 uur per dag bovenop elkaar. Maar hoe leuk het ook was, na zes dagen begon het uitzicht op de dolomieten zich langzaam te verplaatsen naar het uitzicht op m’n eigen buik. Tijd om naar huis te gaan en op m’n fiets te stappen naar de supermarkt, groenten inslaan, op dieet. Jammer dat m’n rits het net niet gehaald heeft, maar ik ga m’n best doen om z’n vroegtijdige einde niet voor niets te laten zijn. Of misschien gewoon een grotere broek kopen.
Klik hier voor meer foto’s van de Alto Adige Studiereis.
Reader Comments (6)
Blijf ruiken,proeven maar bovenal blijf schrijven.
Hier zit een boekje in.....
groet en liefs,
Tom
't klinkt heerlijk yvje....zucht....en weer ongelofelijk goed en humoristisch geschreven..
Ik heb honger!
Yv, wederom een geniaal verhaal. Klinkt echt te gek wat je allemaal doet. Gelukkig dat ik dat niet doe, want dan was ik nu 150 kilo geweest. EnjoyXXX
nice yv! volgende week nog in NL, dan twee weken Italie! where to go?
Like! Like! xm.