Piemonte Study Trip
Tuesday, June 14, 2011 at 01:12PM Vier dagen, zes producenten en een blije buschauffeur.
Het was even wennen de eerste dag, het vroege opstaan, maar gelukkig was de eerste stop Lavazza; Italië’s grootste koffieproducent. En dat hebben we geweten ook. Twee kopjes koffie bij aankomst, een koffietraining, een kopje koffie in de pauze, een kopje koffie na de lunch, gevolgd door een rondleiding door de koffiefabriek en een koffie-innovatie proeverij van koffie-kaviaar, koffiemousse en koffie-ijs. Ergens halverwege de dag zijn m'n ogen gestopt met knipperen en bleven ze gewoon wijd open staan.
Niemand sliep in de bus terug.
En sommigen ook de hele nacht niet, bleek toen de volgende ochtend om 07.15 de helft van de klas over hun wallen de bus weer in struikelde. De reden voor de vroege opkomst was onze eerste fotografiecursus door Alberto Cocchi, die dit het mooiste moment van de dag vond om foto’s te maken. En terecht ook, bleek toen we op een achterlijk pittoreskte heuveltop gedumpt werden om vervolgens compleet gefrustreerd met sluitertijden en diafragma’s die ene heuvel vast te leggen. Maar Alberto bleek een ochtendmens en een goede leraar. Iedereen maakt nu betere foto’s dan ervoor. En het fotografie examen is pas in December, dus we hebben nog even om te oefenen…
Volgende stop: Aquerello, volgens velen ‘de beste rijst ter wereld’, waar een trotse familie Rondolino ons opwachtte om ons alles te leren over hun gepatenteerde rijst. Moeilijk om samen te vatten wat het zo bijzonder maakt, maar het komt vooral neer op de kwaliteit van de rijstsoort, de continuïteit van de korrel-grootte/zetmeel-afgifte + een technisch verhaal over het terugsmelten van de kiem in de rijstkorrel. Dat laatste zorgt ervoor dat de korrel niet alleen iets zoeter is, maar het maakt ook dat deze witte rijst als enige rijst op aarde net zo gezond is als ‘volkoren’ rijst.
Ook leuk om te horen was dat de familie Rondolino zelf thuis nooit risotto maakt (waar hun rijst volgens chefkoks juist zo perfect voor is), maar alleen maar lichte rijstsalade’s. En dat ze het zelf totaal niet zien als een luxeproduct, ondanks de kiloprijs van 8 Euro.
Hoogtepunt van de dag; slagroom-ijs met rijst. Wat een goed idee.
Dag 3: Baladin bier. Een biermerk in het leven geroepen door de Willie-Wonka van de kleine bierproducenten; Theo Musso. Als puber gefrustreerd door de wijnadoratie van z’n vader, besloot hij als eerste Italiaan een ambachtelijk bierbedrijf te starten. Iedereen was erg onder de indruk, niet alleen van z’n bier (ik wil nooit meer Heineken), maar ook z’n excentrieke persoonlijkheid en het feit dat hij z’n halve geboortedorp heeft omgebouwd en herontworpen naar eigen stijl; een oud-Italiaans Baladin bier attractiepark. Het meest fascinerende onderdeel van de dag was niet de rondleiding door de fabriek, maar door z’n experimentele thuis-laboratorium, dat hij met z’n moeder (geschatte leeftijd: 180) heeft ingericht precies zoals zijn huiskamer er 40 jaar geleden uitzag en waar hij nu z’n bier een aantal jaar laat rusten in tientallen houten vaten die eerder gebruikt zijn geweest voor wijn of whiskey. Niet te koop, helaas.
En dan de laatste dag, waar iedereen het meest naar uitkeek; kaas en wijn op de ‘Finocchio Verde’ boerderij. Waar bij aankomst het nest met baby-poesjes iedereen deed vergeten waarvoor we daar ook alweer waren. We veranderden even van een food-obsessed gastronomy class in gewoon 24 hysterisch gillende meisjes en 4 jongens die zich daarin geen houding wisten te geven. Gelukkig had de boer zich verslapen en was pas aanspreekbaar na een kop koffie en een sigaret, dus we hebben genoeg tijd gehad om onzelf te herpakken. Maar goed ook, want deze laatste dag van onze Piemonte Study Trip was misschien ook wel de lekkerste.
Kaas, salami, wijn; allemaal zelfgemaakt door een uitgeslapen boer.
Just another day at school.
Klik hier voor meer foto's van de Piemonte Study Trip.
Reader Comments (3)
kan er ook een recept bij van die rijstsalade ? lijkt mij heerlijk !
Mooi met die foto's erbij en ik wil ook zo een poesje .........x
Het blijft lekker en bijzonder......
Hey buurvrouw! Leuke blog. Ziet er allemaal erg lekker en leuk uit! Misschien wordt het toch weer eens tijd voor een vervolgopleiding :-)
Het is wel erg rustig op het plaatsje hoor. Je buurmeisjes vragen, als ze op je terras staan te dansen, wanneer je weer terug komt. Zo te zien gaat dat nog wel even duren met al dat heerlijke gastronomisch genot. Volgens mij gaat het wel goedkomen met de fotografie, wat een mooie foto's.
En onthoud, La pasta รจ meglio senza troppi ingredienti
,Arrivederci, Buurman